Zasiłek pielęgnacyjny jest świadczeniem rodzinnym, który przyznaje się osobom w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. W odróżnieniu od świadczenia pielęgnacyjnego, które jest wypłacane opiekunom osób niepełnosprawnych, zasiłek pielęgnacyjny wypłacany jest bezpośrednio osobie wymagającej opieki.
Ustawodawca wyraźnie określił krąg osób, które są uprawnione do zasiłku pielęgnacyjnego. Są to:
1) niepełnosprawne dziecko;
2) osoba niepełnosprawna w wieku powyżej 16. roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
3) osoba niepełnosprawna w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, ale tylko wówczas, gdy niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia;
4) osoba, która ukończyła 75 lat.
Nie wszystkim wymienionym wyżej osobom będzie przysługiwał zasiłek. Wyłączone są osoby: •
umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie,
• uprawnione do dodatku pielęgnacyjnego,
• jeżeli członkowi rodziny osoby spełniającej warunki do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego przysługuje, za granicą świadczenie na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją tej osoby, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.
Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się na okres ważności orzeczenia o niepełnosprawności.
Wysokość zasiłku pielęgnacyjnego wynosi miesięcznie 215,84 zł.
